Από 24/7 έως 16/8
Η ΣΧΕΔίΑ ξεκίνησε το πρώτο της υπερατλαντικό ταξίδι και κατεβαίνει στις κοινότητες των Ζαπατίστας στον Μεξικάνικο Νότο...
Το Ευρωπαϊκό Καραβάνι Αλληλεγγύης στην Αυτονομία των Ζαπατίστας και στην Άλλη Καμπάνια, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Κομισιόν Σέξτα (Επιτροπή για την Έκτη) του EZLN, θα αποτελέσει μέρος του Πανεθνικού και Διεθνούς Καραβανιού Παρατηρητών και Αλληλεγγύης.Μετά από απόφαση της Κομισιόν Σέξτα του ΕΖLN (και την οποία η Ευρωπαϊκή διοργάνωση σέβεται απολύτως γιατί προκύπτει από την γνώση των δυσκολιών και της κατάστασης στο Μεξικό και από τις προτεραιότητες που οι σύντροφοι ζαπατίστας βάζουν) το Καραβάνι μετά από τις προγραμματισμένες συναντήσεις στην Πόλη του Μεξικού, θα μπει κατευθείαν στις ζαπατιστικες κοινότητες και καρακόλ.
Διαβάστε περισσότερα:
Διάπλους στις θάλασσες του Δήμου Δάφνης-Υμηττού και στο αρχιπέλαγος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΥΜΗΤΤΟ, ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΚΑΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΔΗΜΟ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ,ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ,ΤΙΣ ΛΑΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΤΟΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ.
Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008
Κυριακή 13 Ιουλίου 2008
Μπλέξαν οι κεραίες τους
Παραθέτουμε ένα σημερινό (13/07/08) δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ για το επίκαιρο θέμα των κεραιών κινητής τηλεφωνίας
Της ΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΠΑ ΣΟΥΛΟΥΝΙΑ
Χαώδης κατάσταση επικρατεί στους «σταθμούς βάσης» κινητής τηλεφωνίας. Οι περισσότεροι λειτουργούν χωρίς άδεια και ουδείς γνωρίζει σε τι επίπεδα φθάνει η ακτινοβολία που εκπέμπουν. Ανήσυχοι οι πολίτες προσφεύγουν στα δικαστήρια, παρουσιάζουν μελέτες για επικινδυνότητα των κεραιών που βρίσκονται πάνω στα σπίτια τους «καμουφλαρισμένες».
Τα δικαστήρια (όταν δεν είναι αναρμόδια) αποφασίζουν τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων (διακοπή λειτουργίας κεραίας) ή και ξήλωμά της με αποφάσεις σχεδόν στα τυφλά, που σπανίως εκτελούνται. Αποτέλεσμα να διαμαρτύρονται οι πάντες: Οι πολίτες αισθάνονται ανασφαλείς φοβούμενοι για την υγεία τους, ενώ οι εταιρείες λένε ότι «βρίσκονται σε κίνδυνο η βιωσιμότητα και η επέκταση του δικτύου».
*Ο μέσος χρόνος αδειοδότησης μιας κεραίας είναι 2,5 χρόνια (στην Ε.Ε. είναι 2-6 μήνες), υποστηρίζουν οι εταιρείες. Θεωρούν ότι πριν πάρουν την έγκριση μπορούν να λειτουργούν αφού έχουν εξασφαλίσει τη θετική γνωμοδότηση της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (ΕΕΑΕ). Ωστόσο, ελάχιστες εγκρίσεις έχουν δοθεί από τις Περιφέρειες στις απαιτούμενες Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ).
*Εδώ και δύο χρόνια, μετά την ψήφιση του νέου νόμου για τις τηλεπικοινωνίες, από τις 4.922 ΜΠΕ που έχουν καταθέσει οι εταιρείες έχουν εγκριθεί 170.
Το 40% του συνόλου (1.969) έχουν υποβληθεί στην Αττική. Απ' αυτές έχουν εγκριθεί 21. Οι κάτοικοι που προσφεύγουν στα δικαστήρια για το ξήλωμα των κεραιών έχουν ως μόνο «σύμμαχο» (όχι και τόσο πρόθυμο) τις πολεοδομίες, που είναι υποχρεωμένες, όταν δεν υπάρχει έγκριση των ΜΠΕ, να εισηγούνται τη διακοπή λειτουργίας της κεραίας.
*Τι υποστηρίζουν τώρα οι εταιρείες;
«Η συνεχιζόμενη καθυστέρηση στην έκδοση των ΜΠΕ θέτει σε κίνδυνο όσους σταθμούς βάσης δεν έχουν ακόμα αδειοδοτηθεί. Οι καθυστερήσεις οδηγούν σε απεγκατάσταση πολλών σταθμών βάσης, που συνεπάγεται χαμηλότερη ποιότητα υπηρεσιών. Το κόστος της επαναδειοδότησης των σταθμών είναι τεράστιο: φτάνει τα 35 εκατ. ευρώ συνολικά απ' όλες τις εταιρείες».
Επιστημονική διαμάχη
Ο πόλεμος για την επικινδυνότητα των εκπομπών των σταθμών βάσης είναι συνεχής, με αντικρουόμενες επιστημονικές απόψεις. Οι εταιρείες προτάσουν τις μελέτες της Διεθνούς Επιτροπής Προστασίας για τις Μη Ιονίζουσες Ακτινοβολίες και τα όρια ασφαλείας που έχει θεσπίσει, τα οποία έχουν υιοθετηθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Υποστηρίζουν ότι στην Ελλάδα είναι πιο ασφαλής η λειτουργία του δικτύου, καθώς οι κεραίες εκπέμπουν πιο χαμηλά κατά 30% από την Ε.Ε. Ωστόσο άλλες έρευνες επιμένουν για το αντίθετο.
*Γεγονός είναι πως αρκετές ευρωπαϊκές χώρες έχουν θεσπίσει πολύ πιο αυστηρά όρια ακτινοβολίας από τα ισχύοντα στην Ελλάδα, ενώ πολλές είναι επίσης και οι χώρες που έχουν πιο ελαστικά όρια. Υπάρχει και το παράδειγμα του Ζάλτσμπουργκ της Αυστρίας, όπου η εκπομπή που επιτρέπεται είναι σχεδόν μηδενική (0,6 V/m). Οι εταιρείες αντιτείνουν, όμως, ότι στην περίπτωση αυτή για να καλυφθεί η επάρκεια του δικτύου έχει επιτραπεί στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας της Αυστρίας να εγκαταστήσουν αναμεταδότες μικρής ισχύος σε κάθε τετράγωνο της πόλης.
*Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν;
- Οι εταιρείες απαντούν: Δεν υπάρχουν κίνδυνοι. Αρκεί να μπει τάξη, ώστε τα δίκτυα να λειτουργούν με επάρκεια.
- Οι πολίτες φωνάζουν: να κατέβουν οι κεραίες από τα σπίτια. Να μειωθούν και άλλο τα όρια, υποστηρίζουν οι ψυχραιμότεροι. Τότε, όμως, πρέπει να τοποθετήσουμε κεραίες μικρότερης εμβέλειας παντού, αντιτείνουν οι εταιρείες.
*Μέσα σε αυτό το χάος έρχεται η πρωτοβουλία του υπουργού Μεταφορών Κ. Χατζηδάκη. Προβλέπει τη δημιουργία ενός παρατηρητηρίου ηλεκτρομαγνητικών πεδίων (ένα είδος ΠΕΡΠΑ) που θα λειτουργεί με ευθύνη της ΕΕΑΕ. Πρόκειται για ένα δίκτυο αισθητήρων, που μετράνε την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, ενώ τα αποτελέσματα της μέτρησης θα πηγαίνουν σε ένα δίκτυο κομπιούτερ. Το κόστος του συστήματος, που είναι ιταλική πατέντα, υπολογίζεται σε 4 εκατ. ευρώ και θα χρηματοδοτηθεί από το Δ' ΚΠΣ. Σε πρώτη φάση προβλέπεται πανελλαδική κάλυψη μέσω 1.000 σταθμών μέτρησης (70% σταθεροί σταθμοί και 30% κινητοί) και το σύστημα προβλέπεται να λειτουργήσει το 2011.
*Μέχρι τότε όποιος αντέξει. Ολα θα παιχθούν στα όρια ασφαλείας που θα τεθούν. Και σε αυτό το παιχνίδι υπάρχουν ισχυροί παίκτες
Διαβάστε περισσότερα:
Της ΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΠΑ ΣΟΥΛΟΥΝΙΑ
Χαώδης κατάσταση επικρατεί στους «σταθμούς βάσης» κινητής τηλεφωνίας. Οι περισσότεροι λειτουργούν χωρίς άδεια και ουδείς γνωρίζει σε τι επίπεδα φθάνει η ακτινοβολία που εκπέμπουν. Ανήσυχοι οι πολίτες προσφεύγουν στα δικαστήρια, παρουσιάζουν μελέτες για επικινδυνότητα των κεραιών που βρίσκονται πάνω στα σπίτια τους «καμουφλαρισμένες».
Τα δικαστήρια (όταν δεν είναι αναρμόδια) αποφασίζουν τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων (διακοπή λειτουργίας κεραίας) ή και ξήλωμά της με αποφάσεις σχεδόν στα τυφλά, που σπανίως εκτελούνται. Αποτέλεσμα να διαμαρτύρονται οι πάντες: Οι πολίτες αισθάνονται ανασφαλείς φοβούμενοι για την υγεία τους, ενώ οι εταιρείες λένε ότι «βρίσκονται σε κίνδυνο η βιωσιμότητα και η επέκταση του δικτύου».
*Ο μέσος χρόνος αδειοδότησης μιας κεραίας είναι 2,5 χρόνια (στην Ε.Ε. είναι 2-6 μήνες), υποστηρίζουν οι εταιρείες. Θεωρούν ότι πριν πάρουν την έγκριση μπορούν να λειτουργούν αφού έχουν εξασφαλίσει τη θετική γνωμοδότηση της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (ΕΕΑΕ). Ωστόσο, ελάχιστες εγκρίσεις έχουν δοθεί από τις Περιφέρειες στις απαιτούμενες Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ).
*Εδώ και δύο χρόνια, μετά την ψήφιση του νέου νόμου για τις τηλεπικοινωνίες, από τις 4.922 ΜΠΕ που έχουν καταθέσει οι εταιρείες έχουν εγκριθεί 170.
Το 40% του συνόλου (1.969) έχουν υποβληθεί στην Αττική. Απ' αυτές έχουν εγκριθεί 21. Οι κάτοικοι που προσφεύγουν στα δικαστήρια για το ξήλωμα των κεραιών έχουν ως μόνο «σύμμαχο» (όχι και τόσο πρόθυμο) τις πολεοδομίες, που είναι υποχρεωμένες, όταν δεν υπάρχει έγκριση των ΜΠΕ, να εισηγούνται τη διακοπή λειτουργίας της κεραίας.
*Τι υποστηρίζουν τώρα οι εταιρείες;
«Η συνεχιζόμενη καθυστέρηση στην έκδοση των ΜΠΕ θέτει σε κίνδυνο όσους σταθμούς βάσης δεν έχουν ακόμα αδειοδοτηθεί. Οι καθυστερήσεις οδηγούν σε απεγκατάσταση πολλών σταθμών βάσης, που συνεπάγεται χαμηλότερη ποιότητα υπηρεσιών. Το κόστος της επαναδειοδότησης των σταθμών είναι τεράστιο: φτάνει τα 35 εκατ. ευρώ συνολικά απ' όλες τις εταιρείες».
Επιστημονική διαμάχη
Ο πόλεμος για την επικινδυνότητα των εκπομπών των σταθμών βάσης είναι συνεχής, με αντικρουόμενες επιστημονικές απόψεις. Οι εταιρείες προτάσουν τις μελέτες της Διεθνούς Επιτροπής Προστασίας για τις Μη Ιονίζουσες Ακτινοβολίες και τα όρια ασφαλείας που έχει θεσπίσει, τα οποία έχουν υιοθετηθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Υποστηρίζουν ότι στην Ελλάδα είναι πιο ασφαλής η λειτουργία του δικτύου, καθώς οι κεραίες εκπέμπουν πιο χαμηλά κατά 30% από την Ε.Ε. Ωστόσο άλλες έρευνες επιμένουν για το αντίθετο.
*Γεγονός είναι πως αρκετές ευρωπαϊκές χώρες έχουν θεσπίσει πολύ πιο αυστηρά όρια ακτινοβολίας από τα ισχύοντα στην Ελλάδα, ενώ πολλές είναι επίσης και οι χώρες που έχουν πιο ελαστικά όρια. Υπάρχει και το παράδειγμα του Ζάλτσμπουργκ της Αυστρίας, όπου η εκπομπή που επιτρέπεται είναι σχεδόν μηδενική (0,6 V/m). Οι εταιρείες αντιτείνουν, όμως, ότι στην περίπτωση αυτή για να καλυφθεί η επάρκεια του δικτύου έχει επιτραπεί στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας της Αυστρίας να εγκαταστήσουν αναμεταδότες μικρής ισχύος σε κάθε τετράγωνο της πόλης.
*Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν;
- Οι εταιρείες απαντούν: Δεν υπάρχουν κίνδυνοι. Αρκεί να μπει τάξη, ώστε τα δίκτυα να λειτουργούν με επάρκεια.
- Οι πολίτες φωνάζουν: να κατέβουν οι κεραίες από τα σπίτια. Να μειωθούν και άλλο τα όρια, υποστηρίζουν οι ψυχραιμότεροι. Τότε, όμως, πρέπει να τοποθετήσουμε κεραίες μικρότερης εμβέλειας παντού, αντιτείνουν οι εταιρείες.
*Μέσα σε αυτό το χάος έρχεται η πρωτοβουλία του υπουργού Μεταφορών Κ. Χατζηδάκη. Προβλέπει τη δημιουργία ενός παρατηρητηρίου ηλεκτρομαγνητικών πεδίων (ένα είδος ΠΕΡΠΑ) που θα λειτουργεί με ευθύνη της ΕΕΑΕ. Πρόκειται για ένα δίκτυο αισθητήρων, που μετράνε την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, ενώ τα αποτελέσματα της μέτρησης θα πηγαίνουν σε ένα δίκτυο κομπιούτερ. Το κόστος του συστήματος, που είναι ιταλική πατέντα, υπολογίζεται σε 4 εκατ. ευρώ και θα χρηματοδοτηθεί από το Δ' ΚΠΣ. Σε πρώτη φάση προβλέπεται πανελλαδική κάλυψη μέσω 1.000 σταθμών μέτρησης (70% σταθεροί σταθμοί και 30% κινητοί) και το σύστημα προβλέπεται να λειτουργήσει το 2011.
*Μέχρι τότε όποιος αντέξει. Ολα θα παιχθούν στα όρια ασφαλείας που θα τεθούν. Και σε αυτό το παιχνίδι υπάρχουν ισχυροί παίκτες
Διαβάστε περισσότερα:
Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008
Σάββατο 5 Ιουλίου 2008
Προς όλους
Για τους φίλους που μας ρωτούν: Προφανώς και δεν υπάρχει copyright στις απόψεις, στις προτάσεις και στα συνθήματα της "ΣΧΕΔίΑΣ". Κάθε αναπαραγωγή όχι μόνο επιτρέπεται αλλά και επιβάλεται.Για την αναφορά στην πηγή αδιαφορούμε.
Διαβάστε περισσότερα:
Προβλήματα με το κλάδεμα των δέντρων στον Δήμο μας;
Έχουμε αναφερθεί και παλαιότερα για τα προβλήματα που έχουν προκύψει στο Δήμο Υμηττού από την παραχώρηση σε ιδιώτες του κλαδέματος των δένδρων. Βιαστικά, επιπόλαια και χωρίς γνώση, το όποιο κλάδεμα μοιάζει περισσότερο με πετσόκομμα. Δυστυχώς φαίνεται να επιβεβαιώνονται οι φόβοι μας. Σε ένα σχετικά πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας "Καθημερινή" (6/5/08)ο Δήμος μας παρουσιάζεται ως παράδειγμα προς αποφυγή. Παραθέτουμε το σχετικό σχόλιο του Κώστα Τάτση, γεωπόνου, προέδρου των εργοληπτών-γεωπόνων και μέλους της Επιτροπής Πρασίνου του ΓΕΩΤΕΕ ,με επιφύλαξη μιας και δεν είμαστε γνώστες του συγκεκριμένου θέματος, με σκοπό τον προβληματισμό, σκοπεύουμε όμως έτσι και αλλιώς να επανέλθουμε:
Αρον άρον κλάδεψον
«Κλαδεύουμε τα δέντρα για να γίνουν πιο υγιή», μας είπε ο κ. Τάτσης, αλλά αυτή η πανάρχαια αρχή της κηπουρικής τέχνης φαίνεται ότι έχει ξεπεραστεί από τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Ολο και περισσότερα δέντρα τα τελευταία χρόνια κλαδεύονται άτεχνα με αποτέλεσμα να αρρωσταίνουν και να ξεραίνονται.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι μουριές στον Δήμο Υμηττού - το πιο εξόφθαλμο, αλλά δυστυχώς όχι το μοναδικό. «Η μουριά μπορεί να γίνει μεγάλο δέντρο, σαν το πλατάνι. Ομως δεν το αφήνουν γιατί ρίχνει περισσότερα φύλλα και γκρινιάζουν οι πολίτες. Για να μη μεγαλώσει λοιπόν έχουν αρχίσει να τα κερατομούν, δηλαδή να τα κόβουν στον κορμό και μάλιστα κάθετα (και όχι στα κλαδιά σε τομή με μεγάλη κλίση όπως θα ήταν το σωστό). Αυτό σημαίνει ότι σε μερικά χρόνια το δέντρο θα ξεραθεί. Οι συνέπειες αυτής της τακτικής είναι ότι τα νερά της βροχής δεν φεύγουν, οπότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να πιάσει ένα μύκητα που θα εισδύσει μέσα στον κορμό του δέντρου και στο μέλλον θα το ξεράνει».
Ο λόγος που γίνεται κάτι τέτοιο δεν είναι βέβαια η ανανέωση αλλά η ευκολία. Το κλάδεμα μιας μεγάλης μουριάς μπορεί να πάρει δύο ώρες, ενώ αν ο υπάλληλος πάρει ένα πριόνι και την κερατομήσει θα χρειαστεί μόνο μερικά λεπτά.
Σε μια βόλτα στα στενάκια γύρω από στο κέντρο της Αθήνας βρήκαμε πολλούς κερατομημένους κορμούς που έχουν ξεράνει το δέντρο σε κάποια πλευρά. Τα κλαδιά αναπτύσσονται από τη ζωντανή πλευρά, με κίνδυνο να σπάσει το δέντρο ή να πέσει με ένα δυνατό αέρα
Διαβάστε περισσότερα:
Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008
13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ
4, 5 και 6 Ιουλίου 2008 - Άλσος Γουδή
Για να ακουστούν δυνατά όσοι δεν έχουν φωνή!
Από την Παρασκευή 4 έως την Κυριακή 6 Ιουλίου θα διεξαχθεί στο Άλσος Γουδή (είσοδος από Κατεχάκη, κατεύθυνση Μπάντιμγκτον) το 13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Σ’ αυτό το Φεστιβάλ τιμάμε τη μνήμη των συντρόφων μας Σπύρου Προβατά και Γκουίντο Τσίοφφι, που έφυγαν αυτή τη χρονιά και για πρώτη φορά δεν θα μοιραστούμε φέτος μαζί τους τη χαρά της προετοιμασίας και της συμμετοχής στο Φεστιβάλ. Σε έναν νέο, πολύ μεγαλύτερο και ωραιότερο χώρο, το Φεστιβάλ 4, 5 και 6 Ιουλίου 2008 - Άλσος Γουδή
Για να ακουστούν δυνατά όσοι δεν έχουν φωνή!
Από την Παρασκευή 4 έως την Κυριακή 6 Ιουλίου θα διεξαχθεί στο Άλσος Γουδή (είσοδος από Κατεχάκη, κατεύθυνση Μπάντιμγκτον) το 13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Σ’ αυτό το Φεστιβάλ τιμάμε τη μνήμη των συντρόφων μας Σπύρου Προβατά και Γκουίντο Τσίοφφι, που έφυγαν αυτή τη χρονιά και για πρώτη φορά δεν θα μοιραστούμε φέτος μαζί τους τη χαρά της προετοιμασίας και της συμμετοχής στο Φεστιβάλ. Σε έναν νέο, πολύ μεγαλύτερο και ωραιότερο χώρο, το Φεστιβάλ, ελπίζουμε ότι θα ανταποκριθεί στις ανάγκες των χιλιάδων ντόπιων και αλλοδαπών επισκεπτών του, αποδεικνύοντας ότι είναι η μεγαλύτερη πολυεθνική γιορτή και διεθνιστική διαδήλωση. Στο 12ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ συμμετείχαν 225 ελληνικές και μεταναστευτικές οργανώσεις και πάνω απο 20.000 άτομα. Φαίνεται ότι στην Ελλάδα των ναρκοπεδίων στον Έβρο, των θανατηφόρων περιπολιών του Λιμενικού στο Αιγαίο, των βασανιστηρίων στα αστυνομικά τμήματα και της κρατικής αναλγησίας απέναντι στους οικονομικούς και τους πολιτικούς πρόσφυγες, αυξάνονται αυτοί και αυτές που βρίσκονται στο πλευρό των μεταναστών, που θεωρούν ότι ο ρατσισμός δεν θίγει μόνο όσους τον υφίστανται, εξίσου προσβάλλει και εκείνους που τον ανέχονται.
Όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει το κεντρικό σύνθημα της διοργάνωσης, το 13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ αποτελεί βήμα «για να ακουστούν δυνατά όσοι και όσες δεν έχουν φωνή», για τη νομιμοποίηση και την κοινωνική εξίσωση των μεταναστών, για να βάλουμε φραγμό στο ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες, οι πρόσφυγες, οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες, οι φυλακισμένοι, οι ψυχικά πάσχοντες, οι επισφαλώς εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι νέες και οι νέοι της εργασιακής περιπλάνησης είναι στο κέντρο του 13ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ. Για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις και ρατσισμό, εκμετάλλευση και αποκλεισμό, για έναν κόσμο που να χωράει πολλούς κόσμους.
Στο 13ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ θα διεξαχθούν δώδεκα ανοιχτές συζητήσεις για θέματα που η επίσημη πολιτική αποσιωπά, αλλά είναι σημαντικά για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων και την προοπτική των κοινωνικών κινημάτων.
Διαβάστε περισσότερα:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)