Οι δεσμεύσεις των κυβερνήσεων των δέκα τελευταίων ετών για την ανάδειξη του παλαιού αεροδρομίου του Ελληνικού ως Μητροπολιτικό Πάρκο όχι απλά έχουν ξεχαστεί όχι απλά τα σχέδιά τους προβλέπουν την «αξιοποίηση» του συγκεκριμένου χώρου, αλλά ακόμη χειρότερα σε δηλώσεις του προέδρου της εταιρείας Ελληνικό Α.Ε Σπύρου Πολλάλη (8 Ιουνίου ), διευκρινίστηκε ότι οι 15.000 κατοικίες που προβλέπει το σχέδιο του Χοσέ Ασεμπίγιο για τη συγκεκριμένη έκταση «είναι λίγες». Σειρά πλέον παίρνει κάθε έκταση η οποία μπορεί να οικοπεδοποιηθεί. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΝΕΑ (15 Μαρτίου), έχει στοχοποιηθεί η έκταση που καταλαμβάνει η Εταιρεία Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ, πρώην ΠΥΡΚΑΛ) στον δήμο Δάφνης-Υμηττού , με σκοπό τη δημιουργία πολυχώρου διασκέδασης και κατανάλωσης τύπου Γκάζι.
Η Αθήνα, υπερπρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους, με αναλογία πρασίνου μικρότερη των 2,5 τ.μ. ανά κάτοικο κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις του σχετικού πίνακα. Αν και αυτό από μόνο του σαν αριθμός μπορεί να μην λέει πολλά πράγματα, τα όσα συνεπάγεται δεν είναι λίγα.
Η ολοένα και μεγαλύτερη κάλυψη του ανοικτού εδάφους με άσφαλτο, τσιμέντο και άλλα δομικά υλικά δημιουργεί προβλήματα στην απορρόφηση των υδάτων με αποτέλεσμα τις ολοένα και πιο έντονες πλημμύρες εσωτερικά των πόλεων. Επιπλέον η υπερθέρμανση αυτών των υλικών και η δυσχέρεια του εδάφους στο να ‘αναπνέει’ ανεβάζει κατά 3-4 βαθμούς την θερμοκρασία στο αστικό περιβάλλον. Τις σοβαρές έως και τραγικές επιπτώσεις τις ζήσαμε στα δύο κύματα καύσωνα του περασμένου χρόνου. Ήδη οι περιβαλλοντολόγοι προειδοποιούν ότι η απώλεια του φυσικού οικοσυστήματος της Πάρνηθας θα οδηγήσει στην μέση αύξηση της θερμοκρασίας της Αθήνας, προτείνουν δε την ανάπτυξη του αστικού πρασίνου ως αντιστάθμισμα. Από τα μεγάλα συστήματα (ανάδειξη και ανάπτυξη αστικών αλσών και πάρκων) μέχρι τα μικρά – οικιακά συστήματα (αυλές, ταράτσες, πεζοδρόμια). Στο μέτρο του δυνατού δηλαδή να αρθρωθεί μία εναλλακτική οικολογική πρόταση στα χιλιάδες στρέμματα που κάηκαν.
Πλέον των προηγουμένων όμως, παρουσιάζονται πλείστα όσα προβλήματα υγείας εξαιτίας της ανατροπής αυτού ακριβώς του οικολογικού ισοζυγίου. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα κρούσματα άσθματος στα μικρά παιδιά έχουν αυξηθεί κατά 30% τα τελευταία χρόνια. Όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν το πόσο ζωτική είναι η ανάδειξη και υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων. Κάθε μικρό ή μεγάλο τμήμα ελεύθερης γης εσωτερικά των πόλεων επιβάλλεται να διατηρηθεί.
Εδώ ακριβώς επιβάλλεται ως επιτακτική ανάγκη η διεκδίκηση της έκτασης της ΠΥΡΚΑΛ.
Από τα παλαιότερα προβλήματα της Νοτιοδυτικής Αθήνας, αγκάθι κυριολεκτικά στο σώμα του δήμου Δάφνης-Υμηττού, το Καλυκοποιείο όπως λεγόταν παλαιότερα, λειτουργεί χρόνια τώρα εις βάρος της τοπικής κοινωνίας δημιουργώντας προβλήματα ρύπανσης, όσο και δέσμευσης μιας σημαντικής έκτασης για κατασκευή επικίνδυνων υλικών (βλέπε φυσίγγια) εσωτερικά του αστικού ιστού.
Πάγιο αίτημα των Υμηττιωτών η απόδοση του χώρου, διαπερνά ως τέτοιο από παλιά τις δημοτικές αρχές , τους συλλόγους και φορείς της περιοχής, την τοπική κοινωνία στη συντριπτική πλειοψηφία τους μέχρι τις μέρες μας.
Η συγκεκριμένη έκταση των 174 στρεμμάτων, άλλη απαλλοτριωμένη για εθνικούς σκοπούς και άλλη καταπατημένη, αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία με την αξιοποίησή της να αναδειχθεί ως πρότυπο μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου, να γίνει μια ανάσα ζωής, να λειτουργήσει ως χώρος αναψυχής και περιπάτου όχι μόνο για τους Δαφνιώτες-Υμηττιώτες αλλά και για όλους τους κατοίκους της Νοτιοανατολικής Αθήνας.
Εσωτερικά της ΠΥΡΚΑΛ μάλιστα υπάρχουν αρκετά κτίρια ιδιαίτερης βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Τα κτίρια αυτά επιβάλλεται να κηρυχθούν διατηρητέα, να συντηρηθούν και να αναδειχθούν. Τούτα μπορούν να διαμορφωθούν εσωτερικά έτσι ώστε να αποτελέσουν μια πρόταση πολιτισμού με χώρους εκθέσεων, συναυλιών, διαλέξεων, προβολών και άλλων δραστηριοτήτων. Παράλληλα επιβάλλεται η αποφυγή οιασδήποτε, πλέον τούτων, χρήσης η οποία θα δημιουργήσει κυκλοφοριακό φόρτο στην ήδη επιβαρημένη συγκεκριμένη περιοχή.
Στη σημερινή εποχή όπου το κέρδος καταβροχθίζει ελεύθερους χώρους, κοινωνικές και προσωπικές σχέσεις, τον ίδιο τον άνθρωπο εντέλει, δεν μπορεί οι διεκδικήσεις μας να μην εμπεριέχουν το όραμά μας.
Η διεκδίκηση λοιπόν της συνολικής έκτασης της ΠΥΡΚΑΛ και η απόδοσή της στην τοπική κοινωνία είναι ένα αίτημα κομβικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου