ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Την Κυριακή 6 Νοεμβρίου, ως γνωστόν διεξάγονται οι συμπληρωματικές εκλογές για την κάλυψη των κενών θέσεων στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ομίλου. Οι εκλογές αυτές συμπίπτουν με την πιο αρνητική συγκυρία στην ιστορία του Φιλοπρόοδου, εξαιρουμένης ίσως μόνο της περιόδου της επτάχρονης δικτατορίας. Οι επιπτώσεις αυτής της συγκυρίας είναι πρωτοφανείς τόσο για τη χώρα και την τοπική κοινωνία, όσο και για τον πολιτισμό αλλά και για τον Φιλοπρόοδο Όμιλο Υμηττού.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε με λεπτομέρειες στο τι συμβαίνει στην πατρίδα μας. Γνωρίζουμε όλοι τα οικονομικά προβλήματα που βιώνει η ελληνική οικογένεια, προβλήματα που έχουν προκύψει ύστερα από αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών, επιδομάτων, συντάξεων. Είναι αυτά τα προβλήματα τα οποία με τη σειρά τους μεταφέρονται στο κοινωνικό πεδίο, δημιουργώντας δυσλειτουργία του κοινωνικού ιστού, ενίοτε φέρνοντάς τον σε σημείο αποδόμησης. Ακόμη χειρότερα η αίσθηση του αδιεξόδου και της αδυναμίας να αντιδράσει κανείς είναι που έχουν οδηγήσει στην αύξηση των ψυχικών νοσημάτων και της κατάθλιψης στην κοινωνία μας.
Η τοπική κοινωνία είναι αυτή που βιώνει την κατάρρευση αυτού του κοινωνικού ιστού, την ένταση στις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της, τη βίαιη όσο και απότομη υποβάθμιση του επιπέδου διαβίωσής της. Η ανασφάλεια δυστυχώς εξαπλώνεται ολοένα και περισσότερο.
Σε όλα αυτά τα οποία περιγράψαμε ο πολιτισμός δεν θα μπορούσε να μείνει απέξω. Αυτός το ίδιος βιώνει τα μέτρα λιτότητας πάνω σε δομές και έμψυχο υλικό. Πολιτιστικοί οργανισμοί και φορείς, όπως είναι μια σειρά από μουσεία, μουσικά σύνολα, θεατρικές σκηνές, της Λυρικής μη εξαιρουμένης, οδηγούνται σε υποβάθμιση του προγραμματισμού τους, κάποιοι από αυτούς ακόμη και σε ματαιώσεις. Το χειρότερο όμως είναι η εκκωφαντική σιωπή της μεγάλης μερίδας της ελληνικής διανόησης (ευτυχώς όχι όλης), η οποία συνοδεύει την εκφυλιστική πορεία του πολιτιστικού γίγνεσθαι. Αυτοί οι οποίοι σε άλλες εποχές, ακόμα πιο δύσκολες (χρειάζεται άραγε να θυμηθούμε την περίοδο της γερμανικής κατοχής ή ακόμη και πιο παλιά;) ήταν μπροστά σε αγώνες, εμψύχωναν την ελληνική κοινωνία και έδιναν το παράδειγμα της δημιουργίας, αυτοί πλέον, ευτυχώς όχι όλοι, έχουν εξαφανιστεί βουλιαγμένοι στα πελάγη συγχρωτισμού με την εξουσία και χαμένοι στα άδυτα του πολυτελούς μικρόκοσμού τους. Κι όμως. Σήμερα παρά ποτέ είναι αναγκαία η κριτική στάση τους, σήμερα παρά ποτέ είναι αναγκαία η παρέμβαση και δημιουργία τους. ΄
Σε αυτό λοιπόν το ζοφερό περιβάλλον καλείται να λειτουργήσει ο Φιλοπρόοδος Όμιλος Υμηττού. Είναι αυτός που δέχεται τα απόνερα της οικονομικής πτώχευσης μιας και είναι γνωστό ότι λόγω των δυσκολιών είναι απίθανη όχι μόνο η οικονομική ενίσχυσή του από τη δημοτική αρχή για το τρέχον έτος, αλλά ακόμη και η καταβολή του ποσού που είχε αποφασιστεί από την προηγούμενη δημοτική αρχή του πάλε ποτέ ενιαίου Δήμου Υμηττού. Όμως ο Όμιλός μας καλείται να τοποθετηθεί στην αναγκαιότητα των καιρών παρόλα τα προβλήματα που υπάρχουν. Καλείται να αρθρώσει πλέον όχι μόνο έναν έντονο εναλλακτικό πολιτιστικό λόγο, αλλά να διευρύνει και τις ανησυχίες του ακόμη και σε κοινωνικό επίπεδο.
Στις προκλήσεις της συγκυρίας επιβάλλεται ως καθήκον η έντονη και η ολοκληρωμένη λειτουργία του. Γιατί πλέον είναι καθήκον η λειτουργία του Ομίλου μας ως ένα ζωντανό πολιτιστικό κύτταρο της τοπικής κοινωνίας. Είναι καθήκον η δραστηριοποίησή του στην κατεύθυνση της διάρρηξης της παθητικότητας που υπάρχει γύρω μας. Είναι καθήκον η συμβολή του στην ενεργοποίηση των γειτονιών, της νεολαίας, της κοινωνίας όλης εντέλει, στην οποία συμμετέχουμε. Και τέλος είναι καθήκον η όσμωση ανάμεσα στην εσωτερική ζωή του Φιλοπρόοδου και στην ζωή της τοπικής κοινωνίας.
Για να ανακαλύψουμε ή μάλλον να ξαναανακαλύψουμε τη συλλογικότητα και την κοινωνικότητα, έννοιες οι οποίες είχαν υποχωρήσει. Για να εφεύρουμε καινούργιες σχέσεις αλληλεγγύης τόσο απαραίτητες σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Για να μπούμε εμείς οι ίδιοι στη λογική της δημιουργίας και της παραγωγής πολιτισμού ως ένα από τα μέσα το οποίο θα σώσει ή ακόμα και θα λυτρώσει εμάς τους ίδιους και τους γύρω μας.
Είναι η ανάγκη μας, η πίστη μας και η πρότασή μας ότι ο Φιλοπρόοδος Όμιλος Υμηττού πρέπει να λειτουργήσει ως ένας φάρος πολιτισμού και αλληλεγγύης. Άποψή μας είναι ότι ο Φ.Ο.Υ. θα πρέπει να μεγαλώσει σαν ένα μεγάλο και ισχυρό δέντρο το οποίο θα έχει τις ρίζες του στην μέχρι σήμερα σημαντική πείρα και παράδοση, ο κορμός του θα αντανακλά τη λειτουργία του μέσα στη σημερινή συγκυρία και είναι η πολιτιστική πρότασή του αυτή η οποία θα οδηγήσει στα άνθη και τους καρπούς αυτού του δέντρου για το αύριο.
Επιλογή μας είναι ο Όμιλός μας να λειτουργήσει ως μία κιβωτός η οποία στα σπλάχνα της μπορεί και πρέπει να κουβαλά όλες και όλους μας, χωρίς διακρίσεις και στείρες διαφοροποιήσεις. Επιδίωξή μας είναι να μπορέσουμε να συναντηθούμε σε όλα αυτά στα οποία συμφωνούμε και όχι να αναδεικνύουμε αποκλειστικά και μόνο τα σημεία στα οποία διαφωνούμε. Έτσι κι αλλιώς σε μια λογική πολιτιστικής δημιουργίας τα πρώτα είναι πολύ περισσότερα και σημαντικότερα από τα δεύτερα.
Όμως στο ταξίδι αυτής της κιβωτού θα πρέπει κάποια πράγματα να μείνουν απέξω.
Θα πρέπει επιτέλους να απεμπλακούμε από διάφορα μικροπολιτικά παιχνίδια τα οποία διαιρούν και δεν ενώνουν, καταστρέφουν και αποδομούν την οποιαδήποτε θέληση για δημιουργία. Θα πρέπει επιτέλους να ξεπεράσουμε και να εγκαταλείψουμε κάθε προσωπική στρατηγική, κάθε εκδήλωση εμπάθειας και
εγωισμού. Θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας την άνυδρη χώρα του Εγώ και να ταξιδέψουμε στον τόπο του Εμείς, ως συνειδητή επιλογή και επιβαλλόμενη αναγκαιότητα.
Και τέλος θα πρέπει να αντιπαρατεθούμε σε συμπεριφορές οι οποίες παραπέμπουν σε ιδιοκτησιακή λογική απέναντι στον πολιτισμό αλλά και στον Φιλοπρόοδο ειδικότερα. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς είμαστε το μέσον για την ανάδειξη του Φιλοπρόοδου και όχι ο Φιλοπρόοδος το μέσον για την προσωπική μας ανάδειξη. Στους δύσκολους αυτούς καιρούς δεν υπάρχει η πολυτέλεια των ανούσιων και ιδιοτελών διαχωρισμών.
Όλοι εμείς, ως μέλη του Φιλοπρόοδου Ομίλου Υμηττού αλλά και ως μέλη της τοπικής κοινωνίας, δεν μπορούμε παρά να έχουμε το όραμα που ταιριάζει σε αυτό τον Όμιλο. Το όραμα το οποίο θα ξανακάνει τον Φ.Ο.Υ. πολιτιστικό υπόδειγμα για όλη την Ελλάδα όπως παλιά και την κοινότητά μας γνωστή εξαιτίας αυτού του οράματος.
Για όλα αυτά θα δώσουμε τον αγώνα τον καλό. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε, γνωρίζω όμως ότι εμείς πάντως θα το προσπαθήσουμε.
ΥΜΗΤΤΟΣ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου