Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Ένα παντοπωλείο αλλιώτικο απ' τ' άλλα

Παραθέτουμε την εμπειρία από την επίσκεψη ενός φίλου του Ιστολογίου στο παντοπωλείο "Συν Άλλοις" και η οποία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον :

Πριν από λίγες μέρες έλαβα ένα e-mail που ενημέρωνε για τα επικείμενα εγκαίνια του συνεταιριστικού καταστήματος εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου «Συν Άλλοις». Και μόνο το όνομα που είχε δωθεί στο εγχείρημα με ενθουσίασε και με έπεισε ότι δεν έπρεπε να λείψω.

Το γεγονός συνέβη στις 10 του μήνα, ημέρα Σάββατο. Έφτασα στο σημείο που όριζε η πρόσκληση, οδός Νηλέως 35, στο Θησείο, και μπήκα στο κατάστημα για μια περιήγηση στον χώρο. Η περιέργεια γρήγορα έγινε θαυμασμός. Με γοήτευσε το λιτό, καλόγουστο και λειτουργικό στήσιμο των ραφιών και των πάγκων και η μεγάλη ποικιλία των προϊόντων – τρόφιμα, απορρυπαντικά και είδη προσωπικής υγιεινής και περιποίησης – στις σεμνές αλλά καλαίσθητες συσκευασίες
.




Στο ταμείο, που πήγα να πληρώσω ό,τι διάλεξα ν’ αγοράσω, με εξυπηρέτησε η Σταυρούλα, ένα από τα πέντε άτομα που σηκώνουν όλο το βάρος αυτής της δουλειάς. Της ζήτησα να μου εξηγήσει τι ακριβώς είναι αυτό το κατάστημα, αν αποτελεί μια συνηθισμένη κερδοσκοπική επιχείρηση ή είναι κάτι άλλο. Η απάντησή της ήταν, ότι πρόκειται για μια έμπρακτη προώθηση της ιδέας του συνεταιρισμού και του εναλλακτικού εμπορίου μέσω αυτοδιαχειριζόμενων επιχειρήσεων μικρού μεγέθους και ότι αν περισσεύουν χρήματα από τα λειτουργικά έξοδα και πέντε χαμηλούς μισθούς, θα διατίθενται για την υποστήριξη αντίστοιχων προσπαθειών και κινημάτων.

Τότε μου προέκυψε μια δεύτερη απορία: Εφόσον απουσιάζει η προοπτική του υψηλού κέρδους και του πλουτισμού, ποίο είναι το κίνητρο που βάζει κάποιον στη διαδικασία να περνάει τις ώρες του μέσα σ’ ένα μαγαζί πουλώντας αυτά τα είδη, να ξεφορτώνει φορτηγά, να ανοίγει κούτες και να κάνει όλο αυτό το νοικοκυριό που απαιτεί ένας τέτοιος χώρος. Σ’ αυτή την ερώτηση η απάντηση ήταν, ότι ουσιαστικά το μόνο κίνητρο είναι η υλοποίηση μιας ιδεολογίας, η διάδοση της ιδέας της αλληλέγγυας οικονομίας και της καθιέρωσης των μικρών και συλλογικών παραγωγικών και εμπορικών μονάδων.
Ήταν η απάντηση που ήθελα ν’ ακούσω. Μετά απ’ αυτό πείστηκα, ότι αξίζει τον κόπο να διανύω συχνά τα μπόλικα χιλιόμετρα που χωρίζουν το σπίτι μου από αυτό το διαφορετικό παντοπωλείο και να προμηθεύομαι απ’ αυτό ένα σημαντικό αριθμό από τα είδη που συνήθως χρησιμοποιώ. Άλλωστε και οι τιμές μου φάνηκαν αρκετά δελεαστικές. Εκείνο όμως που με τραβάει περισσότερο είναι η υποστήριξη της ιδέας. Και η προσωπική μου πεποίθηση, ότι είναι καιρός ν’ αλλάξουν πολλά πράγματα σ’ αυτήν την κοινωνία.

Νίκος Τσαουσάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια: